Blog

Wydawałoby się, że to sezon ogórkowy i w związku z nim dziennikarze szukają tematów zastępczych. Byłem przekonany, że temat parytetów tak szybko jak został wywołany, tak szybko zniknie ze stron gazet i telewizji. A wszystko stało się za sprawą listu uczestniczek Kongresu Kobiet Polskich i oczekiwania wprowadzenia parytetu płci w różnego rodzaju gremiach i organizacjach społecznych. Uczestniczki Kongresu twierdzą, że prawa kobiet i możliwość ich realizacji w życiu publicznym, nie są w Polsce w pełni gwarantowane. Panaceum na zagwarantowanie w pełni art. 33 Konstytucji ma być wprowadzenie parytetu ustalającego 50% udział kobiet na listach do parlamentu, samorządu i innych.

Zastanawiam się. Idea może i słuszna, wszak kobiety łagodzą obyczaje, a i płeć mózgu ma znaczenie, i sposób patrzenia na świat nieco z innej perspektywy. Ale jak praktycznie wykonać ten parytet w praktyce? Jak spowodować by komitety znalazły równą pod względem płci liczbę kandydatów na listach, lub też jaki przyjąć mechanizm ustalania porządku miejsc na liście? A co będzie, jeżeli komitet wyborczy nie znajdzie wystarczającej liczby kobiet?

Z praktyki wiem, że kobiety na listach są mile widziane, wręcz pożądane, bo zwiększają szansę listy na poparcie. Czy potrzeba zatem ustalenia sztywnego parytetu? A może lepiej wpływać innymi sposobami na wzmocnienie roli kobiety w życiu publicznym, zmiany obyczajów i ewolucyjne postępowanie postulowanych zmian? Osobiście wątpię jednak, by oczekiwane parytety miały te zmiany spowodować, a nawet w to, by je w jakikolwiek sposób mogły nawet przyspieszyć.