Blog

Wydawałoby się, że nauczeni doświadczeniem z 1997r., nie dopuścimy do sytuacji, w której dach nad głową straci po raz kolejny tysiące Polaków. Minęło raptem trzynaście lat. Wały przeciwpowodziowe Sandomierza, Tarnowa, Czechowic-Dziedzic i wielu innych mniejszych i większych miejscowości nie wytrzymały naporu wody. Tragedie ludzkie, tak eksponowane przez media, szokują. Domy pod wodą, zniszczone zabudowania gospodarcze, zmyte drogi. Cisną się na usta pytania, co zrobiły władze, nie tylko centralne, ale przede wszystkim lokalne, dla zapewnienia bezpieczeństwa swoich mieszkańców. Dotyczy to wszystkich rządów po 1997r., na każdym szczeblu - i kraju i samorządu.

Warto oddać szacunek tym wszystkim, którzy pomimo ogromu tragedii potrafili się znaleźć w tej sytuacji i pomóc oczekującym tej pomocy powodzianom. Myślę tu o strażakach, policjantach, wojsku, służbach ratowniczych i wielu innych ludziach, na co dzień zwykle anonimowych. O ludziach jak Pan Operator Kopiarki spod Płocka, który przez kilkanaście godzin pracując na wałach i narażając własne życie, chronił miasto przed zalaniem.

Pomoc rządu jest niezbędna. Z podziwem patrzę na Premiera jak stara się być w każdym miejscu, w którym potrzebna jest jego wizyta. Z nadzieją słucham zapowiedzi działań zmierzających do pomocy materialnej powodzianom. Mam też nadzieję, że rozwiązania legislacyjne proponowane przez Marszałka Komorowskiego, znajdą zrozumienie większości parlamentarnej, pozwalając na sprawne uporanie się z bobrami, ptaszkami, krzaczkami, czy też wywłaszczeniami z terenów przeznaczonych na zbiorniki retencyjne i ewentualne miejsca zalewowe, dzięki którym nie będzie dochodziło w przyszłości do podobnych tragedii. Zgoda buduje, nie pozwólmy więc, by nadzieja na dobre rozwiązania chroniące nas przed powodzią w przyszłości nie wyschła z ostatnią kroplą powodziowej wody.