Blog

Środa w Smoleńsku była piękna. Podniosłość zaplanowanych zdarzeń na katyńskim cmentarzu napawały refleksją, nadzieją i oczekiwaniem na ważne słowa. Nie rozczarowałem się. Po raz pierwszy od 70 lat, wspólnie, premierzy obu, ciężko doświadczonych wojną i komunizmem narodów, stali nad grobami tysięcy pomordowanych Polaków i Rosjan. Po raz pierwszy głośno i oficjalnie, w tym miejscu, padły słowa o stalinowskich zbrodniach popełnionych na niewinnych. Po raz pierwszy, w sercach bliskich ofiar pojawiła się nadzieja na ostateczne rozliczenie się z tragiczną przeszłością. Mogąc bezpośrednio przeżywać te chwile, wspólnie z rosyjskimi przyjaciółmi towarzyszącymi nam w Katyniu, czułem wzruszenie i zrozumienie dla cierpienia rodzin katyńskich.

Trzy dni później. Po 10 godzinach podróży, nad ranem, z przejęciem opowiadałem żonie i synowi o wrażeniach z pobytu. Opowiadałem o setkach obecnych, o słowach, emocjach i nadziei na odbudowę właściwych relacji z Rosjanami. Opowiadałem o planach budowy świątyni, krzyżach, tablicach z nazwiskami osób z miejsca naszego zamieszkania.

Kilkadziesiąt minut po dziewiątej wszystko to stało się nagle nieważne. Na ekranie telewizora, w miejscu w którym byłem jeszcze trzy dni temu, na katyńskim cmentarzu zobaczyłem przerażonych ludzi, którzy tak jak tysiące Polaków w Ojczyźnie, dowiedzieli się o tej strasznej tragedii, która rozegrała się kilkanaście kilometrów dalej. Dowiedzieli się, że delegacja z Prezydentem RP na czele nie dojedzie na miejsce sobotnich uroczystości. Dowiedzieli się, że prezydencki samolot z 96 osobami na pokładzie runął na ziemię.

Tragedia pod Smoleńskiem, 70 lat po tragedii polskich oficerów, dorzuciła kolejną śmiertelną kartę w historii narodu polskiego. Tym razem jednak, tragedia ta przeżywana była nie tylko przez Polaków, ale także Rosjan i wielu innych ludzi narodowości całego świata, łączących się z nami w bólu. Paradoksalnie, tragedia 10 kwietnia, zwróciła oczy całego świata na Katyń i wydarzenia sprzed siedemdziesięciu lat, uzmysławiając wszystkim, czym dla Polaków jest to miejsce.

Od kilku dni w relacjach pomiędzy Polakami i Rosjanami zaczęła pojawiać się szczególna więź i zrozumienie. Po obu stronach wywołane emocje powodują większą otwartość i gotowość do rozliczenia i zamknięcia ponurej historii. Rodzi się oczekiwanie normalizacji stosunków a także, budowania lepszej i bardziej przyjaznej przyszłości.